Vilhelm Sorteberg
Fotograf:
Wilhelm Asbjørnsson Sorteberg (29. juni 1839–7. januar 1913) var ein kjend spelemann frå Krødsherad i Buskerud. Han var lærar til Truls Ørpen.
Wilhelm Sorteberg lærte spel av Gamle-Kleven og Hans Hagen, og vart frå byrjinga oppseda i Krylling-tradisjonen. Med tida fór han meir ut og møtte andre spelemenn, slik det var vanleg i hans tid. På Drammensmarken møtte han mellom andre Gudbrand Skjellerud og Ola Naper. Av desse kom han i kontakt med tradisjonane frå Hallingdal og Telemark.
I mange år la Sortebergen bort fela. Truls Ørpen fortalde at dette var av di han dreiv Skyss-stasjon, og hadde ein stor ungeflokk. I tillegg var dette i vekkjingstida, då pietismen gjekk over bygdene i midtre Buskerud, ført av og inspirert av Vis-Kari. Mange spelemenn la bort eller brende felene sine på denne tida.
I 1897 fekk Wilhelm Sorteberg ei ny fele av bryggerieigaren Amund Ringnes. Sortebergen var på kår no, og hadde betre tid til spel. Felespelet hadde óg fått betre omdøme att. På sine eldre dagar dreiv han spelet sitt opp i store høgder og vart godt etterspurd. No vart han og inspirert av spelet i Telemark, og særleg av møtet med Torkjell Haugerud. Dette førte til at han tok til å brigde på takta i kryllingspelet for å få ho meir lik takta i Telemark. I tillegg la han bort mange av dei eldre slåttane frå heimbygda. Dette meinte Truls Ørpen seinare var eit "Ska`høgg", som han sa. Elles kan ein tenkje seg at kontakta med dei store slåttane frå Bø løyste ut ein stor kunstnarleg givnad i Wilhelm Sorteberg.
Trass i dette vart Sortebergen det store stilidealet for Truls Ørpen. Ørpen var mykje i lag med han dei siste åra han levde, og lærte mykje spel av han.
Elles vert det fortald at Sortebergen var ein kjempekar. «Når han tok en i handa, svei det lenge etter, og fekk du ein klapp på aksla, så svaga du i knea», vart det sagt.
Sortebergen døydde i 1912.
See collection >
Wilhelm Sorteberg lærte spel av Gamle-Kleven og Hans Hagen, og vart frå byrjinga oppseda i Krylling-tradisjonen. Med tida fór han meir ut og møtte andre spelemenn, slik det var vanleg i hans tid. På Drammensmarken møtte han mellom andre Gudbrand Skjellerud og Ola Naper. Av desse kom han i kontakt med tradisjonane frå Hallingdal og Telemark.
I mange år la Sortebergen bort fela. Truls Ørpen fortalde at dette var av di han dreiv Skyss-stasjon, og hadde ein stor ungeflokk. I tillegg var dette i vekkjingstida, då pietismen gjekk over bygdene i midtre Buskerud, ført av og inspirert av Vis-Kari. Mange spelemenn la bort eller brende felene sine på denne tida.
I 1897 fekk Wilhelm Sorteberg ei ny fele av bryggerieigaren Amund Ringnes. Sortebergen var på kår no, og hadde betre tid til spel. Felespelet hadde óg fått betre omdøme att. På sine eldre dagar dreiv han spelet sitt opp i store høgder og vart godt etterspurd. No vart han og inspirert av spelet i Telemark, og særleg av møtet med Torkjell Haugerud. Dette førte til at han tok til å brigde på takta i kryllingspelet for å få ho meir lik takta i Telemark. I tillegg la han bort mange av dei eldre slåttane frå heimbygda. Dette meinte Truls Ørpen seinare var eit "Ska`høgg", som han sa. Elles kan ein tenkje seg at kontakta med dei store slåttane frå Bø løyste ut ein stor kunstnarleg givnad i Wilhelm Sorteberg.
Trass i dette vart Sortebergen det store stilidealet for Truls Ørpen. Ørpen var mykje i lag med han dei siste åra han levde, og lærte mykje spel av han.
Elles vert det fortald at Sortebergen var ein kjempekar. «Når han tok en i handa, svei det lenge etter, og fekk du ein klapp på aksla, så svaga du i knea», vart det sagt.
Sortebergen døydde i 1912.
